Deinzenaar moet opdraaien voor hoge saneringskosten in Tolpoortstraat

In 2012 sloot het stadsbestuur een verkoopovereenkomst met de eigenaars van de voormalige droogkuis in huisnummer 10 op de kop van de Tolpoorstraat. In de nog steeds geldende verkoopovereenkomst staat dat de verkoopsom met 90.000 euro daalt omwille van een forfaitaire saneringskost. Want bij het sluiten van de overeenkomst was al bekend dat de bodem sterk vervuild was omwille van de vroegere droogkuisactiviteiten.

Na een bodemonderzoek blijkt nu dat de saneringskost kan oplopen tot 350.000 euro. Het stadsbestuur meent een oplossing voor de immense saneringskost gevonden te hebben door aan te sluiten bij Vlabotex, een fonds voor bodemsanering ten gevolge van droogkuisactiviteiten. Vlabotex neemt dan de helft van de saneringskost op zich en de rest wordt bijgepast door de Vlaamse overheid. Maar om aan te sluiten dient de stad wel een zeer grote kost van 288.276 euro te betalen.
‘De stad hanteert volgens eigen zeggen steeds het principe ‘de vervuiler betaalt’, maar treedt dit principe nu stevig met de eigen voeten,’ zegt senator en gemeenteraadslid Sabine Vermeulen. ‘De stad heeft door de opname van een forfaitaire saneringskost van slechts 90.000 euro voor de verkoper een grote fout gemaakt. Nu zal de Deinse belastingbetaler de bijkomende 200.000 moeten bijpassen. De eigenaars van huisnummer 10 doen er alvast een zeer goede zaak mee. Zij kunnen hun woning aan een redelijke prijs verkopen en moeten slechts voor een beperkt deel bijdragen aan de sanering. Dat de grond uiteindelijk gesaneerd wordt is een goede zaak, maar in dit specifiek geval is het zeker niet de Deinzenaar die ervoor moet opdraaien. Want het doel van de woningaankoop door de stad is absoluut niet van maatschappelijk belang.’

De N-VA verzet zich al een hele tijd tegen het opkopen van de woningen aan de kop van de Tolpoortstraat. Volgens de N-VA koopt het stadsbestuur deze woningen op om ze nadien af te breken en er een park van te maken om residentieel wonen aan de Leie en voor een select publiek mogelijk te maken.
‘Met een onteigeningsplan als drukkingsmiddel worden de bewoners persoonlijk gecontacteerd om hun woning te verkopen, met te hoge aankoopprijzen tot gevolg of zeer dure saneringskosten op conto van de stad.

Het is trouwens niet het eerste huis in de rij waar de Deinzenaar moet bijpassen voor een bodemsanering. Ook voor huisnummer 4 heeft het stadsbestuur in april 2013 een borgstelling aangegaan om een bodemsanering te betalen. Het betreft ook een sanering die een stuk meer kost dan wat de verkoper uiteindelijk moet bijpassen.
Het is absoluut beschamend hoe het stadsbestuur in dit dossier handelt’, aldus Sabine Vermeulen van N-VA Deinze. ‘En ik wil dan nog niet spreken over de leegstand de stad zelf veroorzaakt door de aangekochte huizen gewoon leeg te laten staan tot ze ooit zullen worden afgebroken.’